Een week uit het leven van...

Vanaf deze week ga ik eindelijk echt aan mijn stage beginnen. Iedere ochtend gaan Marije en ik samen naar de Mytylschool. Op maandag en dinsdagmiddag ga ik naar het revalidatiecentrum, de andere middagen ben ik vrij. Marije heeft de woensdag en donderdagmiddag, dus vrijdag kunnen we samen om 12.30 het weekend in!
Maar afgelopen week heb ik nog lekker kunnen genieten. En ook ‘blog-waardige’ verhalen meegemaakt. Let’s go!

Monday
Afgelopen maandag heb ik al een middagje stage gelopen: ‘Om even rustig in te komen’, aldus Carlijn. Uno problemo.. De fietsroute! Marije had wel aangeboden om mee te fietsen. Maar omdat ik nog in de ‘held’modus stond van Bigipan, besloot ik in mijn eentje deze weg te zoeken. Marije fietste mee tot aan de supermarkt en ging boodschappen doen, waarna ik in m’n uppie de fietstocht voortzette. Om mezelf enigszins vrolijk te houden begon ik The sound of Music te neuriën: ‘I’ve got confidence in sunshine.. I’ve got confindence in rain..enz.’ Not working! Maar omdat ik mezelf zo belachelijk vond, moest ik daar weer om lachen, dus uiteindelijk had het liedje wel het gewenste effect. En zoals psychologiemagazine omschreef: ‘Moed is niet de afwezigheid van angst, maar de overwinning erop. Dapper is niet hij die niet bang is, maar hij die deze angst overwint.’ Dus dappere Claire’tje fietste bang doch enigszins vrolijk verder. Yes! De uitgestippelde route leek de juiste te zijn! … Maar zoals al eerder omschreven, in Suriname gaat alles altijd net effe iets anders.
Jawel hoor, EENRICHTINGSWEG naar rechts, natuurlijk moest dappere Claire’tje naar links. Er zat niets anders op dan deze weg maar te volgen, en een rondje te fietsen waarbij ik door een andere afslag te nemen dan toch die eenrichtingsweg kon omzijlen. Hoppaaaa! Stage gevonden!
Ik voelde me natuurlijk zo trots en groots dat stemmetje 2 naar boven kwam en zei: ‘Kom maar op met die cliënten!’
Eenmaal binnen, even afgekoeld, even een praatje gemaakt, zou de eerste cliënt om 13.00 u. komen. ..NOT! De tweede cliënt dan, om 13.30 u. … NOT! Cliënt 3 en 4 bleven nog over en hierbij heb ik braaf kunnen observeren. Met name cliënt 3 met de facialis parese was interessant. Carlijn heeft veel cliënten met een facialis parese, vervelend voor de cliënten, maar ik ben er blij mee!
En madame kon weer naar huis. Maar, wel gerustgesteld voor de komende week! Negatief stemmetje één is voorlopig uitgeschakeld.

Tuesday/Wednesday/Thursday
Omdat we vrijdag de verlening van ons visum aan wilden vragen, hadden we deze dagen nodig om onze documenten en benodigdheden te verzamelen. Onder andere plakzegels (onthoudt! ), pasfoto’s en een stortingsbewijs. En let’s be hounest, voor de rest hebben we alleen maar genoten van het hangmatteren*, ons lekker gekookte eten, het eten in de restaurantjes, en de drankjes en dansjes met uitgaan in Havanna.

Friday
Dus, laten we die verlening aanvragen! Karolien, Marrit en Susan (huisgenootjes) gingen ook mee. Met z’n vijven gingen we met de taxi om 9.30 u. naar Vreemdelingenzaken. Het was natuurlijk al weer lekker warm, dus de korte broek, het hemdje en de slippers waren uit de kast getrokken. De papieren en benodigdheden hadden we verzameld, dus we waren er klaar voor!
Allereerst, de stempel halen! Onze namen werden één voor één omgeroepen om ons paspoort met stempel in ontvangst te nemen: Jongstra, Hoekstra, Boonstra, Boonen en de Swart. Het klonk net als dat spelletje: welke hoort niet in het rijtje thuis? Maar ach, de stempel was binnen. Toen ook het zwarte schaapje haar paspoort had teruggekregen gingen Karolien, Marije en ik naar een andere ruimte om de volgende stappen te ondernemen. Nog vóórdat we de ruimte binnen liepen ging het natuurlijk al mis. Marije: ‘Hé kijk dit formulier hier! We mogen blijkbaar niet binnen met een hemdje, korte broek of rok, slippers’. WAT IS DEZE? Jawel hoor, Mevrouw de Swart had alles aan wat verboden was. Marije kreeg het shirt van Susan en kon haar broek nog enigszins afrollen zodat deze net boven de knie kwam. Karolien had een t-shirt aan en rekte haar rok zo lang mogelijk uit. Poging één voor hen om naar binnen te gaan! Karolien voorop leek goed te gaan, maar nadat Marije ook binnen was en weer naar buiten moest omdat ze slippers aan had, werden ook de slippers van Karolien opgemerkt. Daar stonden we weer alledrie buiten.
Optie 1: Terug naar huis, andere kleding aantrekken en hopen dat het niet heel druk is en we voor sluitingstijd, 14.00 uur, nog aan de beurt zijn.
Optie 2: We gaan bij de Hermitage Mall (7 min. lopen) één paar schoenen kopen en wisselen deze door.

De dappere three amigo’s kozen voor optie 2. Op naar de Hermitage Mall. Geen één schoenenwinkel had de juiste maat/kwaliteit/prijs balans! Tot onze oogjes vielen op de AllStars winkel. Marije wilde toch nog allstars kopen. Klonk als een plan! Maar ook hier kon Marije niet de juiste maat/kwaliteit/prijs balans vinden. Maar omdat ‘mini-me’ een maatje kleiner heeft, heb ik mijn opties eens bekeken. Nou, de keuze uit 3 paar schoenen: ‘Meiden, wat vinden jullie? Rood, blauw of wit?’. ‘ROOD!’ Snel mijn rechtervoet in die rechterschoen geduwd, ‘JA PAST!’ Betalen en weer snel verder met wat we eigenlijk moesten doen: Die verlening aanvragen!
(Even tussendoor: Mam, ik beloof plechtig dat ik normaalgesproken niet zo impulsief aankopen doe!)

Het was inmiddels 11.47, we liepen terug naar Vreemdelingenzaken. Marije ging als eerste naar binnen in my new red shoes! Karolien en ik bleven buiten wachten. Ik lag al helemaal dubbel om de situatie op dat moment, terwijl Karolien zich aan het opvreten was. Daar kwam een bewaker aan, ‘Ik kom even buiten roken’. Nou gezellig.. Vertelt die man ons doodleuk, dat Vreemdelingenzaken op vrijdag maar tot 12.30 open is! Het zwarte schaapje kijkt op haar telefoon: ‘Karolien, het is nu 12,35!’. Karolien kon wel ontploffen, terwijl ik weer helemaal in een deuk lag!
Uiteindelijk heeft Marije het proces wel kunnen doorlopen, om 14.00 uur kwam zij naar buiten. En de Three amigo’s gingen weer naar huis.

Saterday/Sunday
De meeste mensen uit het huis waren op een trip. We waren met z’n vijven thuis. BBQ! Dus we besloten gezellig te gaan bbq’en zaterdag. ’s Avonds kwamen er weer 2 nieuwe huisgenoten die hier voor een maandje op vakantie zijn. En zondag hebben we weer helemaal niks gedaan. Maar ik heb me vooral erg verveeld. Mocht iemand van de drumband dit lezen: Jawel, ik heb wel geoefend!
Laat voor mij stage maar beginnen, komt er toch weer een beetje regelmaat. Stiekem hou ik wel van structuur!

Liefs Claire

* Werkwoord voor: In de hangmat liggen