Nickerie/Bigipan tour

Bigipan, onze eerste trip!
Ik mocht Claire de leider achter me laten en Claire de volger meenemen op deze trip. Ons tourbusje kwam mij en mijn huisgenoten zaterdag om 7.30 ophalen. Daarna gingen we nog een paar andere mensen ophalen die in een ander huis verbleven. En we vertrokken! Met onze reisleider, alias echte Robinson, alias Venski (jep, dat is zijn naam) gingen we op pad.

Onze eerste stop: Groningen! Hier staan echt veel monumenten. Een stuk of acht. Ik geloof dat ik er 4 heb gefotografeerd. Deze gaan over de mislukte 'volksplanting' van de arme Nederlandse boeren in 1845, de Onafhankelijkheid in 1975 en de afschaffing van de slavernij in 1863, aldus het boekje Suriname de ANWB. Ook was hier een rechtszaal waar een gevangenis naast staat, deze gevangenis is nog steeds in gebruik.

Stop nr. 2, een marktje met lekkere verse Surinaamse versnaperingen. Bananchips --> inderdaad heel lekker. Verschillende soorten kroepoek en dergelijke. En ladies en gentlemen,.. Grote gedroogde vis (zie: foto's). Wat een mega vieze geur kwam daar vanaf...

The next stop.. Het kleinste kerkje van Paramaribo en door velen ook het mooiste kerkje bevonden. Ik heb er verder weinig over onthouden en helaas heeft het ANWBboekje het ook niet in zich opgenomen, haha.

De laatste stop voordat we bij ons bootje aankwamen was Wageningen. Deze stop vond ik oprecht interessant. (Geschiedenis is nu eenmaal niet echt mijn ding). Hier zie je een oude rijstfabriek staan van de Stichting voor de Ontwikkeling van de Machinale Landbouw, ook wel SML genoemd. Deze fabriek is failliet gegaan door gebrek aan vooruit kijken. Maar heeft een hele grote rol gespeeld in rijstexport. Voor dit gebouw staat een indrukwekkend standbeeld van Alida, een slavin. Susanna Du Plessis liet bij deze slavin een borst afsnijden omdat haar man een oogje op haar had. Dit beeld is 110 jaar na de afschaffing van de slavernij gemaakt.

En Claire zou Claire niet zijn als ze niet een tussenstop zou vergeten. Maar welk nr. deze stop had zou ik echt niet meer weten. Maar even snel dus: de Hindoestaanse tempel! We mochten hier binnen een kijkje nemen. Ze waren de beelden nog aan het verven, we waren er dus vroeg bij. Maar het allermooiste aan deze tempel: Iemand van onze groep wilde wat verder doorlopen, tot Venski deze persoon terugriep. Blijkbaar mag je niet verder dan een bepaald gebied in die tempel... TENZIJ, en nu komt het mooiste, je vegetariër bent! Tadaaaa!

Nou, cultuur in een notendop, op naar avontuur! Onze dramatische fietskunsten achter ons latend, stapten we met volle moed in het bootje voor een nieuw avontuur. Na ongeveer 10 min. kwamen we bij een sleephelling. Hier moesten we mee ons bootje mee naar boven trekken waarna deze weer het water in werd getrokken. Claire die nog in de volgmodus stond, dacht ook effe te gaan helpen met omhoog trekken. Dus mevrouw stapt snel het bootje uit...... floep... daar zakt madame weg in de modder. Iets te vroeg uitgestapt! Missie 'zoek de slipper' werd ingezet, maar gelukkig had ik 'm snel uit de modder gevist. Helaas was mijn slipper/voet zo glad dat ik mezelf nog amper boven op het hellinkje kreeg, laat staan de boot. Stemmetje 1: 'Zet die volgmodus maar snel uit!'

We vaarden door de mangrove (just like expeditie robinson!) en konden vogels spotten. Venski wist veel over de vogels te vertellen en we hebben veel foto's kunnen maken. Met name de 'grote Annie' kwamen we veel tegen. Venski zei dat als hij een kaaiman zou zien, hij hem zou vangen. Oej, Claire'tje kreeg toch de kriebels. Maar toen ik in de verte het huisje op het meer zag was ik opgelucht, nog geen kaaiman, en daar is ons huisje al.. pfieuw. Maar, je voelt m misschien al aankomen, hier in Suriname gaat het altijd net effe anders dan je dacht, dus groep nr. 2 kwam nog achter ons. En wat had deze groep gezellig meegenomen in hun bootje: Yes, 2 kaaimannen! Een kleintje, en een wat grotere. Iedereen ging er mee op de foto, natuurlijk kon ik niet achterblijven en heb me in de 'held'modus geplaatst. Met knikkende knietjes heb ik dat beest vastgepakt en vergat bijna te lachen op de foto! (Jawel, er is een foto!). En Tina, ook deze foto is weer niet charmant! haha.

Na ons gesettled te hebben, onze hangmatten op hadden gehangen (lees: door iemand anders op laten hangen), hebben we lekker wat gegeten. Venksi had 'zoute soep' met 'bakabana' --> delicious! Rond 24.00 u zijn we weer in het bootje gestapt om kaaimannen te zoeken. Als je met een zaklamp op ze schijnt zijn hun oogjes rood, daaraan kun je ze herkennnen. Claire de held had er nu wel zin in! Maar helaas, geen kaaiman kunnen vangen. Dus weer met het bootje terug, even gezellig gekletst en wat gedronken, en daarna heerlijk in ons hangmatje gaan slapen.

De dag erna zouden we eigenlijk naar een plek gaan waar we onszelf in een modderbad konden werpen. Helaas was het water zo laag (zakt 10 cm per dag door het verdampen) dat we niet op die plek konden komen. In plaats daarvan zijn we weer heerlijk in het bootje vogels gaan spotten, en hebben we nog ergens kunnen zwemmen waar ook veel modder lag. Dus dat modderbad hebben we niet gemist, haha. Ook zijn we nog op een plateau geweest waar een andere gids een huisje op het meer aan het bouwen was. Marije en ik stonden waren de hele reis al een zo'n vrolijke bui (lees: we deden vele imitatie van rare figuren en cabaretiërs) waarop een belgisch huisgenootje toen zei: Alé, gij zijt net zo van die twee clowntjes bij elkaar, iek viend da wel grappieg.
Waarschijnlijk heeft ze hierna spijt gehad van haar opmerking, want we waren niet meer te stoppen! Haha.

Hierna hebben we weer lekker gegeten, soort noedels met kousenband (soort lange bonen) en natuurlijk weer bakabanas. En gingen we weer terug... Bye bye Bigipan!